เมื่อวันที่ 5 ก.ย. ที่ผ่านมา นสพ.ออนไลน์ประชาไทจัดเสวนา "เรียนเล่นเล่น"ครั้งที่ 2 หัวข้อ "รูปแบบการผลิต ภาคเกษตรสมัยใหม่ กับการปฏิรูปและภาษีที่ดิน"โดยได้รายงานการนำเสนอของ
วิทยากร ได้แก่ วิโรจน์ ณ ระนอง จากสถาบันวิจัยเพื่อการพัฒนาประเทศไทย (ทีดีอาร์ไอ) และ ดวงมณี เลาวกุล รองศาสตราจารย์ประจำคณะเศรษฐศาสตร์ มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ ไปแล้วนั้น (อ่านข่าวที่เกี่ยวข้อง)
ในส่วนของวิดีโอการอภิปรายของวิโรจน์ ณ ระนอง เขากล่าวถึงมาตรการเฉพาะหน้าด้านการเกษตรของรัฐบาล คสช. ซึ่งวิโรจน์เห็นว่าเป็น "นโยบายกิมมิค"รวมถึงมาตรการแก้ไขปัญหาเรื่องข้าวหรือสินค้าเกษตรที่จะไม่แตะราคาหรือด้านผลผลิต หรือ "Output"แต่จะมุ่งปรับปัจจัยการผลิตหรือ "Input"แทน นอกจากนี้วิโรจน์ยังกล่าวถึงมาตรการชดเชยภาษีคนจน ซึ่งจะมีคนจำนวนไม่มากนักที่จะได้ประโยชน์จากมาตรการนี้
นอกจากนี้ในการอภิปรายของวิโรจน์ยังชี้ให้เห็นด้วยว่า สัดสวนรายได้สินค้าเกษตรต่อผลิตภัณฑ์มวลรวมภายในประเทศ (GDP) ในรอบ 30 ปีมานี้มีสัดส่วนลดลง โดยในปี 2526 อยู่ที่ร้อยละ 20 และปัจจุบันในปี 2554 เหลือร้อยละ 7.7
วิโรจน์เสนอว่า โดยรวมแล้วรายได้จากสินค้าเกษตรไม่ถึงร้อยละ 10 ของ GDP มานานแล้วซึ่งไม่ใช่สิ่งที่ผิดปกติ ประเทศอื่นๆ ที่พัฒนาแล้วก็เป็นแบบนี้ แต่ความแตกต่างสำคัญคือ ในประเทศพัฒนาแล้วจำนวนเกษตรกรจะน้อยกว่าเรามาก เช่น ในสหรัฐอเมริกามีประชากร 3 ล้านคนอยู่ภาคเกษตร จากประชากร 200 กว่าล้านคน ทำให้รายได้เกษตรกรไม่ต่างจากอาชีพอื่นมากนัก แต่ของประเทศไทย เกษตรกรไม่ว่าจะนับแบบไหนก็มีประชากรร้อยละ 20 ถึงร้อยละ 40 อยู่ในภาคเกษตร ในขณะที่รายได้จากภาคเกษตรมีไม่ถึงร้อยละ 10 ของ GDP ทำให้โดยเฉลี่ยแล้วคนที่อยู่ในภาคเกษตรจนกว่าคนที่เหลือมาโดยตลอด
“ภาคเกษตรไม่สามารถเป็นแหล่งรายได้หลักของคนจำนวนมาก หรือถ้าจะดึงดันให้เป็นแหล่งรายได้หลักของคนจำนวนมาก เกษตรกรก็จะต้องอยู่คู่กับความจนต่อไป”
วิโรจน์กล่าวถึงการปรับตัวของเกษตรกรด้วยว่า ที่ผ่านมา เกษตรกรหลายล้านครัวเรือนต่างโหวตด้วยเท้าให้ลูกหลานเดินออกจากภาคเกษตร ส่งให้เรียนเพื่อจะสามารถไปประกอบอาชีพอื่นที่มีรายได้ดีกว่า ไม่ต้องมาทำเกษตร จะมีเกษตรเพียงจำนวนหนึ่งซึ่งมักเป็นกลุ่มที่มีฐานะดีมีที่ทำกินเพียงพอที่ส่งให้ลูกหลานไปเรียนเกษตรแล้วกลับมาทำเกษตรแบบใช้เทคโลโลยีและการจัดการสมัยใหม่มากขึ้น (อ่านการอภิปรายของวิโรจน์ที่นี่)